Flater
De flater; zelfst. naamw. (m.)
Verbuigingen; flater ‘s’ (meerv.)
Betekenis; Domme fout
Synoniem; blunder, een flater slaan (een domme fout maken)

Al een aantal jaar hebben we hier de ‘Mooie-momenten-pot’ in huis staan. Een glazen pot waarin iedereen het gehele jaar door briefjes stopt met leuke gebeurtenissen en mooie herinneringen.
Met Oud en Nieuw openen we deze pot waarbij alle briefjes worden voor gelezen en we de leuke herinneringen weer herbeleven.
Vorig jaar kwam er een idee in mij opborrelen waar ik wat mee wilde doen. Want natuurlijk is het leuk als al die mooie herinneringen worden opgeschreven en opnieuw besproken, maar wat doe je met al die momenten waarop het even niét zo goed gaat? De vette blunder die je maakt, de fout die boven water komt, de grote flater die je slaat?
Die worden vaak onder het kleed geveegd, aan de kant geschoven of overheen gepraat. Want niemand vindt het leuk om uitgebreid over zijn of haar flaters te praten en het gevoel van onbehagen weer opnieuw te moeten beleven.
Omdat ik in die tijd heel erg begon te beseffen hoe belangrijk het is om juist wel stil te staan bij je fouten en dit ook verweefde in mijn trainingen en trajecten, was daar het ingenieuze idee;
Ik ging een Flaterpot ontwikkelen!
Een pot met hetzelfde doel als de Mooie Momenten Pot, alleen moeten hier juist de momenten worden opgeschreven die niet zo soepel gingen.
Zo gezegd zo gedaan; Een grafisch ontwerper hielp mij met het ontwerpen van het logo, stickers en potten werden besteld en ik maakte er een leuk pakketje van, al zeg ik het zelf.
Ik bracht mijn Flaterpot de buitenwereld in, vol verwachting, vol spanning en vol zenuwen.
Want wat als de pot niet aansloeg en niemand hem wilde kopen? Dat zou dan toch wel een beetje als falen voelen en hoewel ik volop bezig was met Faalvaardigheidstrainingen, was ik stiekem toch zelf ook bang voor het gevoel gefaald te hebben…
En ja hoor, ik was heel enthousiast, maar blijkbaar was de wereld nog niet klaar voor mijn geweldige idee en zag niemand het zitten om zijn of haar fouten openlijk te gaan bespreken met anderen. Ik verkocht een enkele pot, maar bleef zitten met een overschot potten in mijn kast 😊

Maar ik gaf niet op, ik had een missie, ik wilde die potten de wereld in krijgen! Want hoe meer ik mij erin verdiepte, hoe belangrijker ik het ging vinden dat er werd stil gestaan bij het maken van fouten. Want heel de wereld roept ‘van fouten maken kun je leren’, maar in de praktijk blijft het bij het ‘zeggen van’ en nemen maar weinig mensen, ouders, opvoeders de daadwerkelijk stap om het zelf te ervaren en om het de kinderen te laten ervaren.
En hoe leuk is het om de Flaterpot als kleine opstap gebruikt kan worden om te durven gaan lachen om je flaters?
Ik ging de potten dus uitdelen als kadootje, aan het einde van een traject of als prijs bij een winactie. Ik zou die potten de wereld in krijgen…hoe dan ook!

Uiteraard had ik er thuis ook 1 staan en al snel kwamen daar de eerste briefjes in. Hij raakte steeds voller en voller en toen kwam de dag waarop we hem gingen legen;
Briefjes die we al lang waren vergeten, maar waarvan de tranen nu weer over onze wangen liepen.
Briefjes die ik had geschreven en die ik zelfs nog nooit gedeeld had met iemand!
Van ‘wakker worden van je eigen gesnurk en Ries een duw geven omdat je denkt dat hij het was’
Of ‘in de toetsweek er om 10.45 achter komen dat de eerste toets om 10.50 begint’, 
Tot ‘wachten op de sportschool op je jongste dochter om naar huis te gaan om er achter te komen dat die er helemaal niet bij was.’
(waarop de dochter in kwestie bij het voorlezen antwoordde; “beter dan dat je weg gaat zonder mij, terwijl ik er wel was” goed punt! 😉 )

Briefjes waarbij we alleen maar heel hard moesten lachen, met tranen over de wangen en buikpijn als gevolg, maar ook briefjes waar ik het gevoel van onbehagen toch weer even ervaarde…
En daar was het; Het besef dat dit de combinatie is waar het om gaat; Het kunnen lachen om je grappige blunders, maar ook het stil staan bij het vervelende gevoel wat een goede flater je geeft. Want het wegmoffelen, het verstoppen, het negeren van dit vervelende gevoel maakt niet dat het de volgende keer minder wordt. Juist het tegenovergestelde gebeurt en maakt dat je de keer erop alleen maar een groter kleed zoekt om het onder te schuiven.
Maar juist het stil staan, het toelaten, het ‘het-is-oké-idee’, de ‘het-mag-er-zijn-gedachte’, zorgt ervoor dat je niks meer weg hoeft te moffelen, weg te stoppen of onder dat kleed hoeft te vegen. En dat het elke volgende keer een stukje minder erg is als je een fout maakt. Niet omdat het dan niet meer vervelend voelt, maar omdat je er niet meer voor weg loopt.

En dus geef ik hier toe dat mijn Flaterpot misschien op het vlak van verkoop-object een gigantische flater is geweest (waarbij mijn ademhaling echt wel een klein beetje versnelt om dit toe te moeten geven).
Maar dat ik weet dat ik in ieder geval in mijn eigen gezin mijn kinderen écht mee kan geven dat fouten maken mag. Niet door het ze te vertellen, maar door het ze te laten doorvoelen, door het ze te laten ervaren.
En dan durf ik te zeggen dat op dit vlak mijn Flaterpot een mega groot succes is!!