Couples who train together...
Op Social zie je altijd van die leuke fitte stelletjes lachend een workout doen samen. Samen trainen en samen zweten schijnt te verbinden. Ook ik deel regelmatig foto’s op m’n story van ons die samen aan het trainen zijn. Of eigenlijk altijd van Ries die helemaal stuk gaat tijdens een workout.
Want in werkelijkheid kan het naar mijn idee twee kanten op als je samen gaat trainen;
Of je gaat een beetje gelijk op en hebt het grootste plezier in je workout
Of het gaat zoals bij ons….Read more
Gaan voor het onmogelijke
Ik had nooit gedacht dat dit me zou overkomen…
Ik had er überhaupt nog nooit over nagedacht, of bij stil gestaan. Puur vanwege het feit dat dit in mijn ogen onmogelijk was. Niet te doen, onoverkomelijk en daarom afgedaan als ‘niet aan te beginnen, dus hoef je niet over na te denken.’Read more
I wish you...
In deze gecreëerde gemaks-maatschappij, waarin alles te voorspellen is, alles op te zoeken is en voor te bereiden. Waarin je alles krijgt voorgeschoteld, en je nergens moeite voor hoeft te doen. Waarin fouten maken niet meer voor (mag) komen en dit dan ook ten allen tijde vermeden wordt.
Waarin AI een steeds grotere plek inneemt, zodat je straks helemaal niet meer zelf na hoeft te denken. Waarin social media de trend zet en niemand hier meer van af durft te wijken. Waarin niet meer wordt geleerd om ergens voor te strijden, om juist de moeilijke weg te kiezen, om te gaan voor de kuilen en bergen en vooral ook diepe dalen…
Is mijn nieuwjaarswens voor jou:Read more
Insta-Perfect
We waren deze zomer in Italië en konden niet wachten om naar Antrona te gaan; een meer, gelegen tussen de bergen met prachtig blauw water. Elk jaar gaan we daar heen, zwemmen we tussen de vissen en genieten van de fantastische groene natuurlijke omgeving. Omringt door hoge bergen, waar je je dan zo ontzettend nietig en dankbaar voelt…
Wat was het dan ook een grote tegenvaller toen we daar aankwamen en op zoek gingen naar een mooi plekje om te zwemmen… De normaal zo groene, levendige oevers, waren nu helemaal stoffig en vies. Daarnaast lag er zoveel (menselijke) rotzooi en afval op de wandelpaden en bij het water, dat ik goed moest zoeken waar ik mijn spullen neer durfde te leggen. Het water was nog wel blauw, maar niet zo helder en verfrissend als andere jaren. We maakten er het beste van, hebben toch nog heerlijk gezwommen, maar gingen met een ietwat verdrietig gevoel weer huiswaarts…
Op de socials plaatste ik alleen foto’s en filmpjes waarop het nog steeds op de meest idyllische omgeving leek. Ik kreeg dan ook veel reacties hoe mooi het daar was en wilden mensen weten waar het was, want daar zouden ze ook wel heel willen.
En ik had even error; de reacties die ik kreeg kwamen absoluut niet overeen met het gevoel dat ik over had gehouden aan dit uitje. En ik besefte dat ik (onbewust?) alleen naar buiten had gebracht hoe ik wilde dat het was geweest, ook al kwam dit niet overeen met de werkelijkheid.
En dit doen we allemaal. Bewust of onbewust. Je laten zien aan de buitenwereld is zo ontzettend kwetsbaar. Dus het meest veilige is om dit plaatje zo perfect mogelijk neer te zetten; Met mij gaat alles prima, kijk maar hoe leuk mijn leven is.
Maar als dit het enige is wat je naar buiten toe laat zien, dan kun je ook niet verwachten dat er iemand voor je is als het even niet goed met je gaat. Die een arm om je schouder slaat, die je een zakdoekje aanreikt voor je tranen, die écht van je wil weten hoe het met je gaat…
Wil jij ervaren hoe het is om je kwetsbaar op te stellen? Om je masker een heel klein beetje te laten zakken? Om alle gevoelens die daarbij komen kijken, te durven omarmen in plaats van er van weg te rennen?
Geef je dan nu op voor mijn nieuwe traject die 9 oktober van start gaat! -> LEF OM TE STRALEN
Overleven...
Ik zit er al dagen tegenaan te hikken en uit te stellen en excuses te verzinnen, maar ik kom er niet meer onderuit. Ik weet dat ik moet en ik spreek mezelf streng toe om het nu maar eens gedaan te hebben.
Ik sluit mijn ogen, haal diep adem, pak de deurknop vast en duw de deur heel voorzichtig open, klaar voor welke weerstand ik dan ook voel.
Er raakt iets, maar het is verplaatsbaar en met enige kracht, duw ik het met de deur mee naar voren.Read more
Goede voornemens? Ik recycle gewoon die van vorig jaar!
De eerste dagen van dit spiksplinternieuwe jaar bracht ik door in een klein dorpje in Duitsland. Midden in de natuur ging heel die overgang eigenlijk aan me voorbij (afgezien van het vuurwerk om 12.00 )
Ik was niet bezig met goede voornemens, nieuwe plannen, of het opstellen van (zakelijke) doelen, maar genoot van de prachtige bossen daar. Van alle wandelingen, van het fijne (soms irritante ) gezelschap en van m'n hond Pongo die het rondstruinen in de Noordrijn-Westfaalse bossen wel een leuk tijdverdrijf vond
Wereldkampioen afwassen in slowmotion!
2017…
Daar stond ik dan in een groep volledig onbekenden. Klotsende oksels, gierende hartkleppen en een constant straaltje zweet dat zo lekker richting mijn bilnaad gleed.
Wat deed ik hier in godsnaam? What was I thinking toen ik me opgaf voor deze opleiding?
En we creëerden... Het watje!!
Helemaal helder en opgefrist loop ik op mijn gemak het bospaadje af. Na een wandeling van bijna 2 uur met de hond in de bossen van Westenschouwen, kan ik al bij voorbaat genieten van de latte machiato die ik mezelf beloofd heb.
Aan het begin van het bos zie ik een groep kinderen van rond de 16 jaar, allemaal op de mountainbike, luisterend naar een instructeur die uitleg aan het geven is. Ik vermoed dat het een schoolklas betreft.Read more
Feel the fear and do it anyway!
Inmiddels is het alweer een poosje geleden, maar ook dit jaar hebben Ries en ik weer mee gedaan aan de Breakout run; een 14 kilometerslange obstakel run met meer dan 50 obstakels.
Elk jaar ben ik helemaal enthousiast als ik de kaartjes koop en elk jaar zie ik er heel erg tegenop als de daadwerkelijke datum nadert….
6 SILLY dingen over mij!
Ter ere van het 6-jarig bestaan van Silly Coaching deel ik graag 6 ‘silly’ dingen over mij waardoor jij je een stuk minder raar voelt 😉Read more